Er leefde eens een vrouw die Entito Oontoye heette. Op een dag wandelde ze door het bos toen ze plotseling weeën kreeg. Ze klom in een boom en beviel van een zoon en een dochter.
Entito Oontoye bracht vaak melk van haar ouders'Boma naar haar huis. Ze gebrukte altijd een witte calabash om de melk in mee te nemen.
Wanneer ze thuis aankwam zong ze altijd een liedje om haar kinderen te laten weten dat het weer veilig was om naar buiten te komen.
"Entito Oontoye, Entito Oontoye, drink alsjeblieft de melk uit de witte calabash"
 © Erik Weessies
De eerste keer dat de Intorrobo hun plan probeerde, zongen ze het lied met te diepe stemmen en slaagden niet.
Ze besloten daarom naar de heksendokter te gaan voor advies. De dokter adviseerde de Intorrobo
twee weken lang geen insecten te eten. Ze volgenden zijn advies op en probeerden het nog een keer.
Ze zongen hetzelfde lied: "Entito Oontoye, Entito Oontoye, drink alsjeblieft de melk uit de witte calabash".
Het advies van de heksendokter werkte! Denkend dat hun moeder er was, kwamen de twee kinderen hun huis uit rennen.
De Intorrobo grepen de kinderen vast en beten hard in hun been. De broer en zus vochten echter terug en wisten te ontsnappen van de Intorrobo.
Toen Entito Oontoye thuis kwam en het lied zong kwam helemaal niemand naar buiten toe om haar te groeten.
Ze werd erg bang en bleef maar roepen naar haar kinderen. Uiteindelijk begrepen haar kinderen dat het hun moeder was en niet de Intorrobo.
Ze kwamen naar buiten en vertelden haar het hele verhaal. Vanaf dat moment waren ze erg voorzichtig wanneer ze de Boma verlieten.
Einde
|
Global Books Foundation